قوانین آپارتمان نشینی درمورد استفاده از آسانسورها
تأثیر طبقه بر پرداخت هزینه‌ها در قوانین استفاده از آسانسور
ممکن است برای شما هم این سؤال پیش آمده باشد که آیا ساکنین طبقه همکف و یا طبقه اول می‌توانند از پرداخت هزینه‌های آسانسور مانند هزینه نصب و تعبیه کردن آن و پرداخت شارژ و هزینه‌های تعمیر و بازرسی خودداری کنند؟ طبق ماده ۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها در مورد قوانین استفاده از آسانسور، اعتراض ساکنین طبقات همکف و یا اول مبنی بر عدم پرداخت هزینه‌های مربوط به آسانسور به علت استفاده نکردن از آن، قابل پذیرش نیست.
در ادامه مثالی برای روشن شدن بهتر مسئله امتناع از پرداخت شارژ توسط ساکنین طبقات همکف و یا اول می‌زنیم.
اگر در ساختمانی سه یا چهار طبقه، مالکین طبقه سوم و دوم (و چهارم در مورد ساختمان چهار طبقه)، قصد نصب آسانسور داشته باشند و مکانی هم برای تعبیه شدن آسانسور از پیش تعیین شده است، در صورت مخالفت ساکنین طبقه اول و طبقه همکف می‌توانند برای نصب آسانسور اقدام کنند.
طبق ماده چهارم قانون تملک آپارتمان‌ها، اگر مجموع مساحت طبقات بالایی یعنی طبقات سوم و دوم (و چهارم) از مساحت واحد طبقه اول و همکف بیشتر باشد، سایر مالکین می‌توانند به صورت قانونی حق‌السهم نصب آسانسور را به همراه خسارات احتمالی از مالکین معترض دریافت کنند.
تأثیر خالی بودن و عدم استفاده مکرر از واحد آپارتمان بر پرداخت شارژ در قانون آسانسور
ممکن است واحدی مسکونی یا تجاری به دلایل مختلفی مانند مسافرت، عدم حضور ساکنین در آن واحد و به اجاره نرفتن واحد، خالی بماند. در این هنگام ساکنین آپارتمان در رابطه با پرداخت شارژ ساختمان با مشکلات و ابهاماتی مواجه می‌شوند.
طبق ماده چهارم قانون تملک آپارتمان‌ها و قوانین آسانسور، پرداخت حق شارژ ساختمان‌ها به صورت ماهانه الزامی است و استفاده و عدم استفاده از آن تأثیری بر نحوه پرداخت و یا عدم پرداخت حق شارژ آپارتمان ندارد. حق شارژ ساختمان ربطی به حضور ساکنین در ساختمان ندارد و همه موظف به پرداخت هزینه‌های قسمتهای مشترک هستند. حق شارژ وظیفه ای بر گردن تمام اهلی ساختمان است.
وظایف مدیر ساختمان در قانون آسانسور
مدیر ساختمان وظیفه دارد تمام ساختمان را در مقابل خطرات احتمالی بیمه کند. سهم هر یک از واحدها از حق بیمه، بر اساس ماده ۴ قانون تملک آپارتمان‌ها، توسط مدیر و متناسب با متراژ هر واحد تعیین می‌شود. مدیر وظیفه دارد برای جمع‌آوری شارژهای ماهیانه و هزینه‌های مقطعی اقدام کند و هزینه‌های مربوط به آسانسور (هزینه تعمیرات و …) و درج شده در قانون آسانسور هم در همین دسته می‌گنجد.
از محل درآمدها یا شارژ ساختمان هزینه‌های زیر قابل پرداخت است:
- هزینه‌های برق عمومی که شامل برق آسانسور هم می‌شود
- هزینه‌های آب
- هزینه‌های تعمیرات و نگهداری که شامل هزینه تعمیرات و نگهداری آسانسور هم می‌شود
- هزینه نگهداری از باغچه و زیباسازی
- هزینه‌های مرتبط با سرایدار
- هزینه‌های مرتبط با گاز
- هزینه‌های لوازمی چون مواد شوینده، لامپ و … .
مدیر وظیفه دارد با شرکتی معتبر برای آسانسور ساختمان قرارداد منعقد کند تا تعمیرات و نگهداری از آسانسور را انجام دهند. بهتر است این قرارداد سالانه باشد.
مدیر موظف است لوازم حفظ و نگهداری آسانسور ساختمان را از محل درآمد شارژ ماهیانه تهیه کند. این لوازم شامل لوازم شوینده، لامپ و روغن برای روغنکاری آسانسور می‌شود.
جبران خسارت وارد شده به آسانسور
در صورتی که ساکنین یکی از واحدها و یا بستگانشان خسارتی به آسانسور و هر یک از اموال عمومی وارد کنند، آن واحد موظف است بر اساس تصمیمات مدیر ساختمان و قانون آسانسور در آپارتمان‌ها خسارت وارد شده را جبران کند.
تأثیر آسانسور بر افزایش قیمت واحدها
مسلماً هر چه امکانات یک ساختمان بیشتر باشد، قیمت آن نیز طبیعتاً بالا می‌رود؛ اما آیا این افزایش قیمت بر واحدهای همکف و یا زیرزمین و طبقه اول نیز اعمال می‌شود؟ بله اما باید توجه داشته باشید که این افزایش قیمت بیشتر بر طبقات بالاتر اعمال می‌شود و افزایش قیمت چندانی برای طبقات همکف، زیرزمین و طبقه اول ندارد.
قانون آسانسور و امکان حمل بار و یا اسباب‌کشی
اگر آسانسور به منظور حمل بار و جا به جایی وسایل تعبیه نشده است، نباید از آن برای این کار استفاده شود. ساختار آسانسورهای مخصوص حمل بار با ساختار آسانسورهای نفربر متفاوت است.
برخی افراد با توجه به ظرفیت هر آسانسور، از آن برای حمل بار استفاده می‌کنند و وزن تعیین شده را با وسایل می‌سنجند، در صورتی که طبق قانون آسانسور و ماده ۵۶، اسباب‌کشی با آسانسور که مخصوص حمل و نقل انسان است، ممنوع است و ممکن است خساراتی را چه به صورت آنی و چه در درازمدت بر این وسیله عمومی وارد کند.
