اسناد رسمی ملکی در ایران تقریبا در سه مقطع زمانی صادر گردیده است:
۱-سناد مربوط به سال ۱۳۳۸ و به قبل آن- اسناد فاقد مساحت می‌باشند و حدود اربعه توصیفی و بدون ابعاد می‌باشد. در انتقال یا تغییر سند منگوله‌دار به سند تک برگ، اداره ثبت مالک را ملزم به تهیه نقشه دقیق توسط نقشه‌بردار نظام مهندسی و ممهور نقشه به مهر کارشناس امور ثبتی است. این نقشه‌ها دقیق و در سیستم U.T.M با ابعاد و مساحت دقیق (و با دقت سانتیمتری و قابل اجرا) ارائه می‌شود.
۲-اسناد صادره سال‌های ۱۳۴۱تا۱۳۳۹-دوره‌ای که مصادف با اصلاحات اراضی است و به علت حجم زیاد اسناد مالکیت صادره و سرعت بالای اجرای قانون و دست نویس بودن اسناد و همچنین عدم وجود تجهیزات دقیق مساحی و کارشناس نقشه‌برداری، طول‌ها تقریبا صحیح بوده ولی مساحت‌های سند به دلیل عدم احتساب زوایا ملک با واقعیت تفاوت دارند و در انتقال یا تغییر سند، اداره ثبت مالک را ملزم به تهیه نقشه ممهور به مهر نقشه بردار رسمی نظام مهندسی می‌کند و ابعاد و مساحت و زوایا با دوربین نقشه‌برداری با دقت برداشت می‌شود لذا بدلیل سرعت بالا و خطای انسانی در نوشتن اسناد، اشتباه در انطباق پلاک ثبتی نیز رخ داده است لذا اداره ثبت نقشه جانمایی پلاک ثبتی ممهور به مهر کارشناس رسمی دادگستری رشته نقشه‌برداری را بعضا دریافت می‌کند.
۳-اسناد صادره بعد از سال ۱۳۸۹- درسال ۸۹ طرح کاداستر کشوری اجرا و با کمک نظام مهندسی به اداره ثبت، نقشه U.T.M (جهت تعیین موقعیت دقیق ملک در سیستم مختصات U.T.M) تهیه می‌شود و سند تک برگ در معاملات در مهر ماه سال ۹۰ نیز الزامی شده است و ابعاد و مساحت دقیق در سند درج و نقشه عرصه ملک در سند چاپ می‌شود بنابراین این نوع اسناد از نظر ابعاد و مساحت و پلاک ثبتی و دقت در معاملات ملکی دقیق بوده و توصیه می‌شود.
