بنچاق اسناد مالکیت یا نقل و انتقال سابق بر معامله‌ای که فعلا انجام می‌شود (ماده ۲۳ آئین‌نامه قانون ثبت).
البته در گذشته بنچاق به سندی عادی که قبل از تصویب قانون ثبت، نوشته می‌شد، اطلاق می‌شود. این سند معمولا توسط کاتبین و اشخاص باسواد نوشته می‌شد و توسط معتمدین و علمای دینی مهر و امضاء می‌گردید و اشخاص برای اثبات مالکیت خود به آن استناد می‌کردند، بعد از اجرای قانون ثبت، بنچاق به سندی گفته می‌شد که پس از نقل و انتقال ملک، توسط دفتر اسناد رسمی تنظیم می‌شود و حاوی تمام جزئیات و متعلقات و مشخصات ملک است مانند آدرس، شماره‌های انشعابات مربوط به آب، برق، تلفن و غیره و مطالبی که در آن قید می‌شود در کتابچه نیست و برای دسترسی به مشخصات ملک، بهتر است هنگام انجام معامله، محتویات بنچاق مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.
به سندی ورقه‌ای تک برگ که در آن مشخصات خریدار، فروشنده، مشخصات ملک و شرایط بیع توسط دفتر اسناد رسمی در آن نوشته شود، اوراق و اسناد مالکیت مقدم از موخر(پیش از پسین) مدرک مالکیت آن باشد خواه استشهادیه‌ای باشد با سجلات علما و معتمدان، خواه نه. بنچاق را بنجه، کهنه قباله، قبالات کهن هم گفته‌اند یا قباله، سند، سند مالکیت بنچاق گویند خواه استشهادیه‌ای باشد که سجلات علمای شهر و معتمدین محل بر آن دیده شود خواه قبوض مالیات عوارض و خواه اجاره نامه‌ها و انتقال نامه‌ها و فرامین حکم و امرا و سلاطین و امثال آن‌ها باشد. فعلا سند قطعی غیرمنقول (بنچاق) به صورت چاپ الکترونیکی ارائه می‌شود. (شماره ۱۸ رقمی بالا سند، ۴ رقم اول سال صدور سند، ۳ رقم بعدی نوع سند(مثلا ۳۱۱ سند از نوع وکالت فروش غیرمنقول یا ۲۰۳ سند مالکیت کاداستری) ۵ رقم بعدی کد اداره ثبت یا دفتر اسناد رسمی، ۶ رقم آخر چندمین سند از همان نوع سند در همان سال می‌باشد.)
